18 februari 2012, zaterdag
Zoveel ups maar nog veel meer downs
Ik heb het verpest!
Een paar dagen gelden besloot ik om de hele dag niks te eten. Met school hadden we een dag waarbij we bij verschillende bedrijven een kijkje mochten nemen. Dus was ik de hele dag op pad met de fiets. We moesten bij minimaal drie bedrijven zijn geweest en ik had er drie uitgekozen die behoorlijk ver uit elkaar lagen. Dit was niet met opzet maar het duiveltje op mijn rechterschouder vond dit natuurlijk wel heel erg gunstig.
De avond voor die dag las ik een artikel over mensen die soms een week lang overdag niks eten en alleen ’s avonds een maaltijd eten. Na het lezen van dit artikel bedacht ik me dat ik dit ook wel zou kunnen. Zonder voorbereiding of enige verdieping in deze vorm van eten, besloot ik om dat ook gewoon te gaan doen. Precies op de dag dat ik de hele dag op mijn fiets zat van het ene bedrijf naar het andere bedrijf.
Het lukte! De hele dag heb ik niks gegeten en ondanks dat ik mijn buik wel hoorde rommelen, ging het allemaal goed. Totdat ik thuis kwam, rond 15.00 uur. Ik besloot heel even op bed te gaan liggen want ineens voelde het of de wereld om me heen draaide.
Ik voelde mijn hart kloppen in mijn ribbenkast, op een veel te laag tempo. Mijn ademhaling werd steeds trager en soms kreeg ik geen lucht meer. Het lukte me niet meer om op te staan, mijn hele lichaam deed zoveel pijn. Ik kreeg een heftige steek in mijn borst en ik voelde me langzaam wegzakken.
Rond 17.00 uur hoorde ik mama en papa thuiskomen. Ik had al twee uur lang bewegingsloos op bed gelegen. Het lukte me om mama een appje te sturen om te vragen of ze naar boven wilde komen.
Van opluchting moest ik huilen, ik schaamde me omdat ik moest vertellen dat ik nog niks had gegeten. Maar nog nooit was ik zo blij om mama en papa te zien. Ik was zo bang!
Weer was daar die angst dat mijn lichaam ermee zou stoppen. Toen mama mij een knuffel gaf, voelde ik me veilig… alsof alles goed zou komen. Het voelde zo vertrouwd en ik hoopte stiekem dat de tijd stilgezet kon worden. Waarom kan ik niet gewoon voor altijd vertrouwd in de armen van mama en papa blijven? Net als vroeger, toen de wereld nog niet zo moeilijk was en ik nog gewoon kind mocht zijn.
Dit was echt superstom! Wie gaat er nou een hele dag niks eten, zonder er een goede onderbouwing voor te hebben en zonder voorbereiding. En toen had ik die avond ook nog eens generale repetitie voor een dansuitvoering, die vandaag was.
Natuurlijk waren mama en papa boos en bezorgd. Het was terecht dat ze me weer een preek gaven over doodgaan en dat ze me niet willen verliezen. Papa heeft mijn dansgroep gebeld om te vertellen dat ik niet bij de generale repetitie kon zijn. En ik moest verplicht een groot bord stamppot eten. Ik haat stamppot! Maar zonder tegenspraak heb ik mijn hele bord leeggegeten en ben daarna huilend naar mijn kamer gegaan. Ik voelde boosheid, teleurgesteld zijn en bang zijn tegelijkertijd. Boos op mezelf; waarom doe ik dit mezelf aan en waarom maak ik mama en papa zo bezorgd? Teleurgesteld omdat ik mijn dansgroep in de steek heb gelaten door dit stomme idee. Bang omdat ik dit gevoel nooit meer wil hebben. Die pijn en verdoving tegelijkertijd.
Alsof het kaarsje langzaam uitging, alsof het tijd was om op te geven.
Ik ben zeker nog lang niet sterk genoeg om voor mezelf te kunnen zorgen.
Na deze stomme actie kreeg ik ook nog eens griepverschijnselen. Ik denk dat ik mijn hele weerstand heb aangetast. Nu zit ik dus al dagen thuis, zonder dat ik een hap eten door mijn keel krijg. En daarbij heb ik geen energie heb om ook maar iets te doen. Vandaag heb ik nog wel mee gedanst met de dansuitvoering, maar dit ging allesbehalve goed…
Veel liever had ik gewoon de hele dag in mijn veilige bed gelegen. Mijn hele lichaam doet nog steeds onwijs veel pijn. Maar ik wil niet opgeven, ik mag niet zwak zijn en ik moet doorgaan.
Nog steeds huil ik mezelf iedere avond in slaap en wordt de volgende ochtend gebroken wakker. Ik wil niet meer, mijn energie is op, hoelang moet ik nog sterk zijn?
Wil je op de hoogte blijven van al mijn dagboekverhalen en blogs?
Schrijf je hier in voor mijn nieuwsbrief en ik stuur jou 1 keer per week een update.
Reactie plaatsen
Reacties