17 augustus 2012, vrijdag
Het einde van de zomervakantie komt alweer langzaam dichtbij. De eerste weken was ik op scoutingkamp in Frankrijk. Dat was echt geweldig! Ondanks dat het weer echt heel slecht was, ik de alle tien de dagen met twee truien heb gelopen en ik heel veel moeite had met het eten dat we iedere dag kregen, was het een onvergetelijke ervaring!
We zijn naar Disneyland geweest, hebben twee dagen met de Metro door Parijs gereisd en we hebben een tweedaagse hike gedaan door de bossen van Frankrijk. We sliepen in tenten op een geitenboerderij en de hele setting was gewoon perfect.
Wel was het heel vermoeiend en soms moest ik de beslissing nemen om niet mee te doen met een spel. Op die manier kon ik mijn energie een beetje verdelen over de hele week. Ook ben ik tijdens het hele kamp niet naar de wc geweest en dat vond ik super moeilijk. Mijn buik leek wel een ballon. Soms maakte me dit even heel onrustig, maar gelukkig lukte het me om realistisch te zijn en te beseffen dat het na het kamp allemaal wel weer goed zou komen.
In Frankrijk had ik het idee dat de band met mijn vriendinnen, door het kamp, weer beter was geworden, maar bleek dat dit voor korte duur was.
Na het scoutingkamp zijn mama, papa, Shanna en ik een weekje op vakantie geweest in Drenthe. Daar heb ik ook mijn verjaardag gevierd. De week en mijn verjaardag waren best leuk, helaas werd ik na de vakantie weer eens goed ziek.
Dagenlang lukte het me niet meer om te eten en daardoor ben ik weer een paar kilo afgevallen. Ik sloot mezelf thuis op en vorige week heb ik onwijze ruzie gehad met de meiden. Ze vroegen me bijna nooit meer mee en zodra ik er dan een keertje bij was, hoorde ik alleen maar verhalen over de momenten dat ik er niet bij was. Dit zat me niet lekker en zo begon de discussie…
“Je bent niks waard en je moet je aanpassen aan andere mensen.” Deze zin blijft maar door mijn hoofd heengaan. Hoe kan een vriendin dit tegen je zeggen?
Na de ruzie gaat het nog steeds niet zo goed tussen de meiden en mij. Ik ben daar zo van door de war, dat ik er weer een mes bij heb gepakt en ben gaan krassen op mijn arm. Het voelt alsof ik mijn enige vriendinnen aan het kwijtraken ben.
Ik walg van mezelf. Het voelt alsof ik het vijfde wiel aan de wagen ben en ondanks dat de ruzie een soort van goed is gemaakt, is alles veranderd. Ergens snap ik het wel… Een vriendin met een psychische ziekte is ook super lastig.
Sommige meiden ken ik al vanaf groep 3 van de basisschool en we hebben samen zoveel meegemaakt. Gaat mijn Anorexia er nou echt voor zorgen dat we uit elkaar groeien?
Er wordt vaak tegen mij verteld dat ik veranderd ben en dat zie ik zelf ook. Maar is dit echt iets slechts? Ja, ik ben veranderd maar ik ben nog steeds dezelfde Nancy.
Tot nu toe ben ik nooit echt gelukkig geweest met mezelf. Maar nu lijkt het erop alsof ik eindelijk hele kleine stapjes de goede kant op aan het zetten ben. Alsof ik, door alles wat er gebeurt, steeds dichter bij mezelf aan het komen ben. Maar door wat de meiden zeggen voelt het net alsof het verkeerd is om ter veranderen en ik me moet blijven aanpassen aan de rest van de wereld.
Ik weet echt niet meer waar ik goed aan doe, iedere dag hoop ik dat het tussen mijn vriendinnen en mij weer beter gaat worden. Het zijn mijn enige vriendinnen en ik voel me eenzaam.
Het eten gaat ook weer steeds lastiger. Het duiveltje op mijn rechterschouder neemt weer steeds vaker de overhand en mijn lijstje met verboden producten wordt weer steeds langer. Het gewicht op de weegschaal blijft maar omlaag gaan. Afgelopen drie weken heb ik bijna niet meer gesport, mijn lichaam kan het niet meer aan. Alles doet pijn en het enige wat me nog lukt is af en toe een stukje wandelen met de hond. Het duiveltje zeg ik dat ik moet blijven bewegen maar mijn lichaam wil alleen maar slapen. Het gaat weer helemaal fout! Het scoutingkamp aan het begin van de zomervakantie was een mooie piek, maar helaas was dat voor korte duur.
Is dit mijn plek? Moet ik me voor de rest van mijn leven maar gewoon aanpassen, mag ik mezelf niet zijn en vertellen wat ik vind? Mag ik niet gelukkig zijn?
Wil je op de hoogte blijven van al mijn dagboekverhalen en blogs?
Schrijf je hier in voor mijn nieuwsbrief en ik stuur jou 1 keer per week een update.
Reactie plaatsen
Reacties