nancy van den berg

‘Het perfecte dieet’, ‘het perfecte sportschema’ en ‘de perfecte leefstijl’ zijn titels die ik vaak voorbij zie komen.Mijn grootste geheim om de perfecte leefstijl te krijgen is dat er geen perfecte leefstijl is.Het begint bij een gezonde mindset.Tijdens de periode van mijn eetstoornis was ik bang voor veranderingen. Ik was bang om ongezond te worden, om mijn vaste patroon kwijt te raken en om aan te komen. Wat ik vergat was dat mijn vaste patronen op dat moment ook niet gezond waren en dat het leven niet draait om het getal op de weegschaal. We willen allemaal fit zijn, goed in onze vel zitten en gezond eten. Maar wat is fit zijn? Wat is goed in je vel zitten? En wat is gezond eten? Betekent fit zijn dat je een afgetraind lichaam hebt? Vier keer per week ijzer van de vloer tilt en sociale afspraken afzegt om te gaan hardlopen? Betekent goed in je vel zitten dat je alles hebt wat je wilt? Een goed betaalde baan hebt? Een mooie auto hebt en dat alles precies zo loopt als dat jij had gepland?  En betekent gezond eten dat je iedere dag 300 gram groenten en fruit eet en genoeg eiwitten en dat je hier dat niet van afwijkt, want dat is ongezond? Graag praat ik uit eigen ervaring en ook nu weer kan ik je vertellen dat bovengenoemde dingen misschien het ideaal plaatje lijken, maar dat ze dat voor mij zeker niet zijn. Een afgetraind lichaam maakt je niet persé fit. Als je alles hebt wat je wilt, zit je niet persé lekker in je vel en iedere dag hetzelfde eten is ook niet gezond. Rond 2017 had ik mijn draai helemaal gevonden, dacht ik. Ik gaf sportlessen en eindelijk durfde ik veel te eten. Dat deed ik omdat ik merkte dat dit mijn sportprestaties verbeterde. Vier keer per week stond ik minimaal 1,5 uur in de sportschool en at ik meer dan de gemiddelde vrouw. Iedereen had respect voor me. ‘From weak to strong’, daar leek het op en natuurlijk kan ik onwijs trots zijn op het feit wat ik in die periode voor elkaar had gekregen. Maar ik was nog steeds niet gelukkig. Wat niemand zag en kon zien, was dat ik altijd moe was, last had van blessures waar ik niet naar luisterde en mijn hele week draaide om mijn ‘gezonde leefstijl’. Ik zag er heel erg fit uit, maar was ik ook echt zo fit? Een burn-out lag op de loer, hoe kon dit nou… Ik was toch zo fit?Na een rondreis door Azië van vier maanden, wat op dat moment de beste keuze was om afstand te nemen van mijn ‘gezonde leefstijl’, maakte ik opnieuw dezelfde fout. Bij thuiskomst begon ik meteen weer met fanatiek trainen en ik pakte mijn ‘gezonde’ maaltijden weer op. Alles precies als voor mijn reis. Iedere keer zei ik tegen mezelf dat het relaxte leventje wat ik in Azië had zo fijn vond, maar ik luisterde er niet naar. Ik moest weer hetzelfde gewicht liften als voorheen en ik moest er weer hetzelfde uitzien als voor de reis. Want ik moest weer fit worden.Er kwamen steeds meer blessures, waarvan ik iedere keer weer zei dat het wel meeviel. Ook kreeg ik er een onwijs interessante, maar pittige baan bij voor iemand van 21 jaar. Als personal coach trainde ik op een gegeven moment 35 mensen per week, met allemaal een ander verhaal.  Mijn met ‘gezonde leefstijl’ kon ik ze precies vertellen wat ze wel en niet moesten doen om gewicht te verliezen en hun doelen te bereiken. Soms werkte ik tien uur per dag en daarnaast moest ik natuurlijk wel gezond eten en zelf ook nog trainen. De tweede burn-out stond voor de deur en dit kwam ‘simpelweg’ doordat ik de lat veel te hoog legde voor mezelf en ik teveel moest van mezelf. Deze baan was een droom die uitkwam! Het betaalde goed en ik kon mijn passie overbrengen. Maar in realiteit niet hetzelfde als in mijn droom.‘Sporten geeft ontspanning’ was mijn excuus. Maar de waarheid was dat als ik een dag niet ging sporten, ik onrustig werd doordat ik afweek van mijn vaste (zogenaamd) gezonde leefstijl.Begin 2019 ging ik weer op rondreis door Azië en deze keer had ik een doel. Ik was altijd al erg geïnteresseerd in Yoga en ik deed het ook regelmatig. Maar eigenlijk deed ik het alleen vanwege het fysieke gedeelte, naast al mijn trainingen. Aan het begin van mijn reis van zeven maanden deed ik in Thailand mijn 200 uurs Yoga teacher training. Dit was onwijs pittig, wat je niet verbaast waarschijnlijk, want ik hou ervan om de lat hoog te leggen voor mezelf. Deze keer was het alleen anders... Het was zwaar om een manier dat ik eindelijk de realiteit onder ogen kreeg. Het heeft mijn kijk op het leven veranderd. Ik vond eindelijk rust en het was het begin van een heel belangrijk nieuw hoofdstuk in mijn leven. Op dat moment begon ik te beseffen dat fit zijn, lekker in je vel zitten en gezond eten niks te maken heeft met ‘de perfecte levensstijl die je op instagram’ voorbij ziet komen. Fit zijn, lekker in je vel zitten en gezond eten beginnen allemaal bij je eigen mindset. Je bent fit als je je fit voelt en dit kan ook als je niet vier keer per week traint, minder spullen hebt en zo nu en dan een wijntje drinkt en een pizza eet. Altijd zei ik dat Yin Yoga niks voor mij is, omdat stil zitten niks voor mij is. Wie hield ik hier voor de gek? Het is waar dat ik heel erg gelukkig word van trainen en intense vormen van Yoga, maar alles met balans. En dat is de reden dat ik net ben begonnen met mijn volgende Yoga opleiding: 50 uur Yin Yoga. Het lukt me steeds beter om toe te geven dat ik het rustige toch wel heel fijn vind. Steeds vaker gun ik mezelf de tijd om echt te ontspannen. Steeds vaker kies ik voor waar mijn lichaam op dat moment om vraagt. Steeds beter leer ik mezelf kennen en daardoor train ik op het moment twee keer per week, vooral met eigen lichaamsgewicht en voor de rest hou ik het bij (Yin) Yoga. Mijn lichaam verandert. Mijn lichaam begint eindelijk weer gezond te worden, zoals een vrouwenlichaam hoort te werken. Juist doordat ik afwijk van die ‘perfecte leefstijl’ en ook dagelijks snoep.Dit noem ik fit. * Wil je meer weten over Yin Yoga? Op de website waar ik nu mijn opleiding volg vertellen ze er veel over.

NIETS!“Je website ziet er echt super uit!”“Je diensten zijn onwijs goed, het gaat zeker een succes worden!”“Je bent een inspiratie en voorbeeld voor velen.”“Je bent nog zo jong en toch al zoveel levenservaring, echt een topper!”“Dankjewel, Nancy dat je me zo goede raad kan geven, ik heb er echt wat aan.”Dit zijn complimenten die ik het afgelopen jaar onwijs veel heb gekregen. En nog steeds krijg ik een van deze complimenten wel dagelijks. Mijn eigen bedrijf starten… Ik had (en heb) er zoveel vertrouwen in. Vol energie maakte ik een plan. Eerst zou ik aan mijn website beginnen, om mijn verhaal met jullie te kunnen delen. Mijn rugzak vol levenservaring langzaam uitpakken, om mensen duidelijk te maken dat het allemaal niet gek is wat er in je hoofd omgaat. Om meer duidelijkheid te geven over een psychische ziekte en om mensen te inspireren met momenten waarop ik, soms letterlijk, moest vechten om te overleven. Stiekem was ik de hele situatie een beetje dankbaar. Omdat ik nu eindelijk de tijd had om mijn droom, een eigen blog beginnen, echt uit te laten komen. Ik bleef positief over de hele situatie en als er nieuwe maatregelen genomen werden, stelde ik mijn doelen een klein beetje bij. Mijn eigen bedrijf startte in oktober 2020. Dit was een hele happening voor mij! Spannend, trots, zin om mijn passie over te brengen, enthousiasme… Zoveel emoties gierden door mijn lijf. Zoveel goede ideeën. Mijn eigen bedrijfskleding, een fotoshoot, een eigen programma ontwikkelen, mijn website nog mooier maken, mensen kunnen helpen, inspireren, motiveren… Ja, al mijn dromen en doelen staan als een huis. Eindelijk sta ik 100 procent achter mijn eigen werk. Ik weet zeker dat ik het kan, dat het mensen gaat helpen en dat mijn diensten niet onderdoen aan gelijkgestemde coaches. Iedereen laat het me ook weten: “Nancy, je doet het zo goed! Heel veel succes!” En natuurlijk vind ik dit fijn om te horen. Maar… waar is de actie? Wat doe ik anders dan alle andere coaches om mij heen, waarvan ik iedere keer weer te horen krijg dat ze ‘scoren’? En natuurlijk moet ik het de tijd geven. Ondanks dat de huidige maatregelingen ervoor zorgen dat ik nu echt in de financiële moeilijkheden kom, ik geef het de tijd. Het is echt niet zo dat alles helemaal stilstaat. Van ieder uurtje dat ik mijn passie over mag brengen geniet ik voor de volle 100 procent. Maar ook zijn er soms momenten dat ik het allemaal niet meer zie zitten. Dan huil ik en is mijn motivatie even weg. En soms vraag ik me af waar ik het allemaal voor doe. Maar dit is mijn droom! Mijn eigen bedrijf, (privé) yogalessen geven, personal trainer zijn en mensen coachen. En dus geef ik het de tijd.

GeweldloosheidWaarheidNiet stelen Zelfbeheersing Hebzuchtloosheid PuurheidTevredenheidZelfdisciplineZelfstudie Overgave Dit zijn de tien woorden waar ik voor leef en ik zal jullie een kleine toelichting geven… Het zijn de Yamas en Niyamas. De eerste twee stappen van het achtvoudige Yogapad. De bovenste vijf woorden zijn in feite de richtlijnen die ik gebruik over hoe ik me wil opstellen tegen de rest van de wereld. De onderste vijf woorden zijn er voor mezelf; hoe ik me wil opstellen tegenover mezelf. Yamas

Heb je een fijne kerst gehad? Mijn kerstweek was behoorlijk volgepland, maar ook onwijs leuk! Sneller dan we hadden gepland, zijn mijn vriend en ik gaan samenwonen. Het kwam ongeveer een maand geleden op ons pad doordat het huis naast het huis van mijn vriend ter beschikking kwam.

2020 is bijna voorbij. Thank god! Nu wil ik zeker niet negatief zijn, want er zijn een heleboel onwijs mooie dingen gebeurt dit jaar. Maar alles is ook zeker een hele grote uitdaging. Ik blik even terug met jullie...Maart 2020: de eerste lockdown. drie weken ging alles dicht. Drie weken!!! Ik was bang, werd onrustig en vond drie weken wel heel erg lang. April 2020: de lockdown werd verlengd, ik werd onwijs ziek en ik kreeg het besef dat deze situatie erg serieus genomen moest worden. Mei 2020: ik nam de stap om met mijn website te beginnen. Zonder concreet plan, maar het thuiszitten werd me teveel en ik wilde weer mensen inspireren en motiveren. Juni 2020: voor mijn werk was het niet mogelijk om mijn contract te verlengen en zo kwam ik in de ww terecht. Het goede nieuws was dat de sportscholen per 1 juli weer open mochten! Het kabinet zag eindelijk in hoe belangrijk sport is voor de mens.Juli 2020: ik besloot om er twee maanden tussenuit te gaan. Het werd me allemaal even teveel. En na die twee maanden zou vast alles wel weer beter worden. September 2020: oké, weer back on track. Maar helaas zag alles er nog niet rooskleurig uit. Na mijn beste zomer ever kwam de angst weer opzetten. Ziekenhuizen liepen weer vol en alles moest weer een stuk serieuzer genomen worden. Wel vond ik een baan in een hele leuke lunchroom. Ik kwam erachter dat dit werk, naast mijn werk in de sport, echt bij mij past. Helaas bleek ook dit voor korte duur, want na drie weken moest de horeca weer dicht.Eind september 2020: ik ontmoette mijn huidige vriend. Helemaal verliefd! Dit houdt me sterk en ik vertel hem regelmatig dat ik zonder hem niet zou weten wat ik moest doen. Hij steunt me in alle beslissingen die ik neem, en hij kan omgaan met mijn impulsieve acties. Oktober 2020: ergens zag ik licht aan het einde van de tunnel en daarom besloot ik om op zzp-basis te gaan werken als Yoga teacher en personal trainer. Het duurde me allemaal veel te lang en ik wilde weer lessen geven! Mensen fysiek helpen en mijn passie overbrengen. Gelukkig vond ik al snel een paar klussen en dit motiveerden mij om door te pakken. Ik ben ondernemer!!November 2020: ik was net één week bezig toen opeens alle groepslessen werden afgelast. Het leek wel alsof het kabinet mij volgt en hierop inspeelde. Het voelde zo oneerlijk!! Weer zat ik zonder werk. Maar het zou maar voor twee weken zijn en dus had ik goede hoop voor de toekomst. Begin december 2020: er kwamen steeds meer projecten op zzp-basis, ik kreeg steeds meer bekendheid en het leek erop dat alles in positieve lijn omhoog ging. Zo trots op mezelf; wat ik allemaal voor elkaar krijg en ook steeds meer de bevestiging dat ik alles goed doe. 14 december 2020: lockdown 2.0. Dit zag ik echt niet aankomen… De eerste keer dat ik het las, geloofde ik het niet. Het kabinet gaat echt niet weer de sportscholen dichtgooien, ze hebben zelf gezegd hoe belangrijk sport is voor de mens. We moeten in beweging blijven om Corona te bestrijden. Door deze nieuwe lockdown ben ik veel kwijt voor minimaal vijf weken. Mijn uitkering verliep op 8 december en de lessen op zzp-basis stoppen. Wat betekent dat ik geen inkomen heb. Doordat ik de studio, waar ik Yogalessen volg,  twee keer per week schoonmaak, mocht ik ongelimiteerd Yogalessen volgen in de studio. Vijf keer per week ging ik, omdat mijn lichaam even te moe is (lees hier waarom) om naar de sportschool te gaan. Nu valt het allemaal weg en zit dus weer thuis, met veel gedachten die door mijn hoofd gaan... Wat ben ik blij dat er vijf jaar geleden geen Corona was. Dan had ik het allemaal niet getrokken, dan was ik zeker niet sterk genoeg geweest om door te pakken en was ik keihard teruggevallen in mijn eetstoornis. Het lijkt alsof, iedere keer als ik eindelijk weer mijn geluk vind, dat weer van mij wordt afgenomen. En dan heb ik het niet eens over het financiële gedeelte.

Misschien is het je opgevallen dat ik vorige week geen blog heb geplaatst? En er was afgelopen dinsdag ook geen dagboekverhaal. Daar was een ‘simpele’ reden voor: ik had gewoon even geen motivatie en energie. Mijn hoofd stond er niet naar. Het gaat (mentaal) heel erg goed met me en er gebeuren veel leuke dingen. Alleen heb ik, vooral in de winter, er soms ‘moeite’ mee om mijn energie te verdelen. Als kind zat mijn hoofdhuid vol met Psoriasis. Ook had ik kleine plekjes op mijn ellebogen, armen en knieën. Hier schaamde ik me erg voor en soms kon ik niet slapen van de jeuk en de pijn. Soms wilde en kon ik hierdoor niet meedoen met schoolgym. Na een aantal jaar dacht ik dat ik er zo goed als overheen was gegroeid. Op wat kleine plekjes na waar ik eigenlijk niet zoveel last van had. In april 2020 werd ik erg ziek. Koorts, keelpijn, pijn op mijn bosten alleen maar slapen… Het leek op Corona maar mijn huisarts vertelde me dat het een bijholteontsteking was. Tijdens het herstellen kreeg ik opeens heel veel en pijnlijke ontstoken wondjes over mijn hele lichaam en niet veel later zat ik helemaal onder met Psoriasis. Van mijn kruin tot aan mijn tenen. Omdat ik, door Corona, niet naar het ziekenhuis kon, heb ik er vier maanden veel last van gehad. Gelukkig werd het zomer en ik kwam er al gauw achter dat de zon het beste medicijn is tegen Psoriasis. In augustus was ik, eindelijk, bijna overal vanaf. Wel was ik bang dat het weer terug zou komen, maar hier probeerde ik niet teveel over na te denken, want dan gebeurt het juist. Helaas is deze angst toch werkelijkheid geworden. Op dit moment komt er langzaam een ‘terugval’ op gang. Nu probeer ik me dus zo rustig mogelijk te houden, zodat het hopelijk niet weer over mijn hele lichaam gaat verspreiden. Mezelf rustig houden is deze maand niet echt makkelijk, want er zijn een aantal ‘spanningen’. De leukste spanning is de verhuizing die voor de deur staat. Helaas moet er veel meer aan het huis gedaan worden dan we in eerste instantie dachten, maar we hopen tussen kerst en oud en nieuw over te zijn! Doordat ik mijn werk aan het opbouwen ben, heb ik heb geen vast ritme. Soms neem ik werk aan waar ik niet helemaal achtersta en wat daardoor uiteindelijk alleen maar nog vermoeiender is. Daar leer ik wel weer van en afgelopen week besloot ik dat ik alleen nog maar werk aanneem op drie gebieden: * Mijn eigen bedrijf (personal yoga en coaching)* Yogalessen op zzp-basis * (en zodra de Horeca weer open gaat) eventueel een paar uurtjes in een lunchroom. Dit zijn momenteel niet de makkelijkste gebieden om in te werken, maar ik wil niet weer in een burn-out terecht komen. En dus ga ik alleen nog dingen doen waar ik energie van krijg (in plaats van dat het me energie kost).  Door de kou doen mijn gewrichten (en hele lichaam) dit jaar meer pijn dan voorgaande jaren. Mijn energie is heel snel op en daardoor ben ik snel moe. Het trainen in de sportschool heb ik ingeruild voor Yoga en ik ga op zoek naar alternatieven voor sommige delen van mijn passies. Het gaat me goed af, hoe moeilijk het ook is om rust te nemen. Ik weet dat als ik niet naar mijn lichaam luister, het lichamelijk waarschijnlijk binnen een paar jaar nog ‘slechter’ gaat.Omdat ik deze ongemakken niemand toewens, zet ik graag een paar dingen op een rijtje die ik toepas voor mijn Psoriasis en gewrichtspijn (ik durf het nog geen reuma te noemen). Het is zo belangrijk om lief te zijn voor je lichaam, want je hebt er tenslotte maar één en je moet er je hele leven mee doen.* Voor de Psoriasis gebruik ik shampoo, douchegel, bodylotion met dode zeezout. Ook ga ik beginnen met het nemen van zoutbaden (in het nieuwe huis krijgen we gelukkig een bad :D ) Ik gebruik de lijn van Holland & Barrett .* Gember en Kurkuma werken ontstekingsremmend, wat goed is voor de gewrichten. Interessant artikel hierover. * Met magnesiumolie smeer ik mijn lichaam in. Het prikt korts heel erg op de Psoriasis, maar daarna jeukt het een stuk minder. Ook is magnesium goed voor de spieren en ik merk dat ik de dag erna minder vermoeid opsta. Ik slik geen magnesiumpillen omdat mijn darmen daar niet tegen kunnen. * Hot Yoga vind ik heel erg fijn om minimaal één keer per week te doen. De zaal waar de les in wordt gegeven is 38 graden. Dat doen mijn spieren en gewrichten heel erg goed.

10 december 2012, maandag 

21 november 2012, woensdag 

30 oktober 2012, dinsdag 

13 september 2012, donderdag 

17 augustus 2012, vrijdag 

29 juni 2012, vrijdag Ik voel me leeg en daarbij gebeuren er een heleboel dingen op dit moment. Vandaag is de eerste dag van de zomervakantie en het voelt alsof ik deze zeven weken, vrij van school, heel goed kan gebruiken. Het voelt alsof ik vier dagen non-stop kan slapen.Op 14 juni is oma overleden en diezelfde dag kregen we het bericht dat ook de oom van mama is overleden. Er zat ongeveer zes uur tussen en dit was heftig en bijzonder tegelijkertijd. Allebei waren ze al een tijdje aan het vechten en ze hebben tegelijk besloten dat het goed is zo. Op 20 juni is de oom van mama gecremeerd en oma de dag daarna. Het waren twee heftige dagen achter elkaar en we wisten allemaal niet zo goed hoe we ons voelden. Het is beter zo maar toch is het een groot gemis. Allebei de crematies waren erg mooi en het voelde als een goed afscheid. De sfeer thuis is de laatste dagen een beetje om te snijden, maar dit is logisch. We zitten allemaal even niet zo lekker in onze vel en dit geeft een negatieve energie. Afgelopen weken waren behoorlijk gek en we zijn allemaal erg moe. Wel merk ik dat, naarmate er meet tijd overheen gaat, alles weer iets fijner begint te worden. Mijn lontje is nog wel erg kort en daardoor ben ik erg prikkelbaar. Vaak schrik ik van mijn eigen reactie als iemand iets aan mij vraagt. Zo snel geïrriteerd en zulke kattige antwoorden… Hopelijk kan ik dit gauw weer beter maken, want ik ben mezelf helemaal niet meer. Er is een lichtpuntje, het me lukt om mijn gewicht stabiel te houden. Het was zelfs genoeg om weer te mogen shoppen. Iedere dag zie ik dat getal op de weegschaal staan en ondanks dat ik hierdoor mama en papa een stukje meer opgelucht maak, voelt  het voor mij alsof ik klaar ben. Alsof ik nu niet meer aan hoef te komen. Dit was het gewicht dat we hadden afgesproken, en nu is het klaar, toch?  Nog steeds volg ik mijn eetlijst, omdat het me niet lukt om op gevoel te eten. Ik denk dat ik het niet eens wil. Als ik afwijk van mijn eetlijst, eet ik altijd minder. Hoeveel die lijst ook mijn neus uitkomt, ik wil niet weer een terugval krijgen. En dus heb ik besloten om die lijst nog maar een tijdje te blijven volgen. Dit is nu mijn houvast.