Sommige van jullie weten misschien al dat ik 2 november richting Thailand vertrek voor mijn 500H Yoga verdieping opleiding. Het was de bedoeling dat ik zes weken op Koh Samui, Thailand zal verblijven, met een kort uitstapje naar Koh Phangan. Waarna ik op 15 december terug vliegen naar Amsterdam.Al maanden ben ik de dagen aan het aftellen en naarmate de dag dichterbij komt gingen er twee vragen/gedachten steeds harder en vaker door mijn hoofd… Is dit niet de kans om Australië eindelijk te ontdekken? Iets wat ik nu al 10 jaar voor me uit blijf schuiven vanwege kosten. En de vraag of ik na mijn 500H opleiding niet genoeg zelfvertrouwen heb opgebouwd om te kijken of het me lukt om werk te vinden in Thailand/Bali. Afgelopen half jaar kreeg ik steeds vaker een sign dat het de tijd is om bovenstaande gedachten werkelijkheid te maken. Met als klapper op de vuurpijl een mega groot sign tijdens een ceremonie nu ongeveer drie weken geleden. Deze ceremonie heeft de knoop doorgehakt en met volle zelfvertrouwen maak ik nu een keuze.De hele tijd twijfelde ik of die gedachten nou gedachten waren of dat het mijn intuïtie is die me verteld wat ik moet doen. Door wat prachtige mensen die ik mocht leren kennen en gebeurtenissen die ik heb mogen meemaken afgelopen tijd ben ik er zeker van. Die gedachten zijn mijn intuïtie. En zo komt het moment dat ik 2 november naar Thailand vlieg. Mijn opleiding ga doen en niet naar Amsterdam vlieg maar naar Bali. Waar ik twee maanden ga blijven om me te ontwikkelen en te groeien. In februari vlieg ik voor een paar weken richting Australië om onder andere een hele goede vriend op te zoeken. Erna vlieg ik terug naar Thailand, Koh Phangan om hier te blijven zolang ik dit nodig heb. Nu krijg jij misschien een heleboel vragen. Want hoe verder met de situatie waar ik nu in zit? Vriend, hond, werk, leven in Nederland… Je kunt me op mijn woord vertrouwen dat dit allemaal onder controle is en goed komt. Praten en open blijven naar elkaar is hierin het meest belangrijk en dat doe(n) ik/we. Er is 1 ding waarvoor ik weer terugkom naar Nederland. En dit zijn de Yoga retreats op de Veluwe. In Juni zal ik terugvliegen naar Amsterdam met een heleboel nieuwe mooie ontwikkelingen in mijn rugzak. Dit deel ik dan graag tijdens mijn retreat weekenden. Het weekend van 23/25 juni staat al vast en we hebben hiervoor nog 4 plekjes open. We zijn ervan overtuigd dat er nog een weekend komt, de week ervoor of erna, maar het kan zijn dat deze al volgeboekt is. (; Houd mij dus vooral in de gaten als je graag meegaat op retreat in juni. Er volgt snel meer informatie. En natuurlijk al mijn avonturen voor aankomende tijd. Er gaan zeker weer mooie beelden, verhalen en mogelijkheden voorbij komen. En wat er gaat gebeuren na juni, dat weet niemand nog.

Afgelopen weken kwam ik ergens achter. Het lijkt erop dat ik mijn leven aardig op de rit heb. De tijd van mijn eetstoornis ligt ver achter me, ik heb een mooi leven opgebouwd en heb lieve mensen om mij heen. Toch voelde ik dat er iets niet helemaal lekker zit. Er hoefden maar kleine uitdagingen te zijn en ik viel weer terug in oude ‘slechte’ gewoonten. Niet dat ik mezelf ging uithongeren, maar ik kon mezelf wel behoorlijk down maken met veel gedachten als “ik ben niet goed genoeg”, “zie je nou wel, iemand anders kan dit veel beter dan ik.” En dingen als “kan ik niet gewoon de hele dag in bed blijven liggen en alle uitdagingen en mensen uit de weg gaan.”Dit is niet altijd zo. Er zijn echt momenten bij dat ik me (noem het) socialer voel. En dat ik zin heb om dingen te ondernemen, buiten mijn comfortzone te gaan en veel meer energie te hebben.Er hoeft alleen maar iets kleins (of groots) te gebeuren en ik krimp helemaal in elkaar. Dan merk ik dat ik me ga afzonderen, me heel erg moe voel en dat ik dingen als lesgeven echt niet meer durf. Waar dit vandaan kwam wist ik heel diep van binnen wel: oude ‘wonden’ die nog niet zijn geheeld. Hoe klein of groot ook, het voelt alsof ik verlatingsangst en bindingsangst heb. Vluchten is de makkelijkste optie, maar geeft me op het zelfde moment een knoop in mijn maag. Tot een lieve vrouw, oud collega en sinds kort ook een beetje mijn coach, me vertelde dat dit geen stoornissen zijn maar symptomen van de zogenaamde ‘fight or flight’. Misschien heb je hier ook wel eens van gehoord?Na mijn eetstoornis vond ik het erg moeilijk om nee te zeggen. Dit heeft geleid tot een burn-out, zelfs twee keer achter elkaar… De eerste keer vluchtte ik naar bet buitenland en ging vier maanden alleen op reis. En ook al was dit altijd al mijn droom geweest, het kwam me erg goed uit op dat moment. Het alleen reizen bracht me veel goeds, al liep ik zo nu en dan tegen een muur en kwam ik mezelf een beetje tegen. Bij thuiskomst was ik voldoende opgeladen om weer 1,5 jaar te werken. De tweede keer deed ik precies hetzelfde… Weer ging ik op reis, negen maanden deze keer. Er waren alleen twee dingen anders. Ik ontkende niet dat ik in een burn-out zat en wist voordat ik weg ging dus al kleine dingen te verbeteren. Maar mijn grootste verandering kwam toen ik tijdens deze reis mijn yoga teachter training deed in Thailand. Zoveel vragen werden eindelijk beantwoord. Het was een intensieve maand waar ik veel heb geleerd. Maar het belangrijkste wat ik besefte, was dat ik er nog lang niet ben. Eigenlijk begon mijn hele healing proces daar pas. Met ups en downs ging ik de goede richting op. Maar de grootste miscommunicatie met mezelf kwam, toen ik dacht dat ik overal een opleiding voor nodig had als ik iets interessant vond. En dat ik die opleiding dan ook gelijk maar moest gaan volgens. In plaats van dat ik een Yin yoga les ging doen, deed ik meteen mijn opleiding. In plaats van dat ik mij eerst ging verdiepen in Ayurveda, deed ik meteen een opleiding voor holistic woman coach.

Recent luisterde ik naar een podcast waarin werd verteld dat, wanneer je van plan bent te schrijven, je het beste gelijk kunt beginnen. En als je niet weet wat je wilt schrijven, schrijf dat dan op: ik weet niet wat ik moet schrijven. Je merkt dat dan de rest vanzelf komt. En dat is nu precies bij mij van toepassing. Ik wil een blog schrijven over mijn allereerste Yoga-retreat. Een weekend waar ik, op een hele positieve manier, sprakeloos over ben. Want WAUW! wat heb ik genoten! Nadat het idee ontstond met de lieve eigenaren van de B&B waar de retreat plaatsvond, kwamen er veel mooie ideeën in mij op. Ik zag het gelijk voor me en voordat ik het wist stond het programma op papier. De samenwerking met de B&B ging ook heel vloeiend, en zo konden we eind maart beginnen met het maken van reclame. Wat we niet hadden verwacht, is dat het weekend binnen no-time was volgeboekt. WAUW! Oké… Things are getting real! Pas toen besefte ik me dat de retreat echt door zou gaan. Naarmate de tijd voorbij ging, kreeg ik het besef dat alles nu wel heel dichtbij kwam. En als klap op de vuurpijl lukte het me ook nog eens om een ademworkshop, gevolgd door een klankschalenbad te regelen met Nistal en Ilanit. (klik hier voor de website.) In november 2020 deed ik een ademworkshop bij Nistal en dit was voor mij een ‘life changing experience’. Tijdens deze ademworkshop kwam er van alles voorbij: trauma’s van vroeger, waardevolle mensen en de bevestiging dat ik het juiste pad aan het bewandelen ben. Voor mij was dit een zo een bijzondere belevenis, dat ik dit andere mensen ook wil laten ervaren. Daarom dook ik na de workshop achter mijn computer om Nistal te mailen. Hierdoor ontstond een heel fijn contact. Toen nog niet wetende dat ik op korte termijn een eigen Yoga-retreat zou organiseren. Terug naar de retreatOp vrijdag 25 juni kwamen de gasten van mijn retreat rond 16.00 uur aan bij de prachtige locatie op de Veluwe. We begonnen het weekend met een gezellige borrel. Omdat we hadden afgesproken er een weekend van te maken waar ook genoten mag worden van heerlijk eten en drinken, trokken we een fles bubbels open om het weekend in te luiden. En bij een borrel horen natuurlijk ook heerlijke (vegetarische) hapjes. De eerste dag sloten we af met een Yin-les, waarbij ik iedereen ook een korte hoofdmassage gaf. Dit wilde ik graag doen, omdat ik van mening ben dat mensen zich sneller op hun gemak voelen als er aanrakingen/massages zijn. Een vorm van overgeven een vertrouwen. Die nacht sliepen we allemaal heerlijk in onze fantastisch luxe bedden.Doordat we met een klein gezelschap waren, konden we flexibel zijn en we spraken met elkaar af dat degenen die dat wilden, de volgende ochtend om  7.45 uur bij elkaar zouden komen voor een meditatie. Na de meditatie volgde dan om 8.15 uur Hatha Yoga.Omdat het zulk fantastische weer was, konden we dit gelukkig buiten doen. Met uitzicht over een prachtig landschap waar paarden stonden die de sfeer nog relaxter maakten. Na de les werden we verrast met een overheerlijk ontbijt op het terras. Zuurdesembroodjes, een eitje, zelfgemaakte Granola, verse jus, kaas uit de omgeving en huisgemaakte bananenbrood… Het was ver boven mijn verwachtingen en dit alles nog steeds met het prachtige uitzicht over het rustgevende landschap. Tijdens het ontbijt spraken we met elkaar af hoe laat we zouden vertrekken voor de wandeling. En toen iedereen was opgefrist, vertrokken we de bossen in. Na iets meer dan vijf kilometer hebben we gepicknickt bij een klein vennetje aan de rand van de duinen en daarna zijn we via een andere route terug gewandeld.Voldaan kwamen we terug bij de B&B, waar we genoeg tijd hadden om te relaxen, zodat we met nieuwe energie aan het luxe (vegetarische) driegangen diner konden verschijnen. Het diner was echt fantastisch geregeld en heerlijk! We sloten de zaterdag af met een rustige Yin les (gelukkig ook buiten). Zondag was voor mij een dag waar ik erg naar uit had gekeken. We begonnen, weer heerlijk in de buitenlucht, met een meditatie, gevolgd door een Vinyasa flow. Door het kleine aantal gasten, kon ik goed inspelen op het niveau van iedereen.  Daardoor is het voor iedereen, van beginner tot iets meer gevorderd, een leuke les. De tafel voor het ontbijt was, net als zaterdag, rijkelijk gedekt. Het  bananenbrood was vandaag vervangen door huisgemaakte carrot cake met mascarpone en we hebben opnieuw gesmuld van al het lekkers.

'Soms is een stapje terug doen, juist vooruit gaan'. Deze zin gaat heel vaak door mijn hoofd. Soms lukt het me helaas niet om ernaar te luisteren, maar ook ik leer van iedere situatie...Ons hele leven is een soort van bergetappe en juist op momenten waarvan je denkt alles op een rijtje te hebben, kan het onverwachts toch weer goed ‘fout’ gaan. Gedachten als “Heb ik dát weer” en “waarom kan ik niet net zoveel aan als andere mensen?” gaan vaak door mijn hoofd. Want “zoveel deed ik toch allemaal niet?” En “ik neem toch rust” en “ik doe toch leuke dingen?” En ook “ik mediteer en sport toch iedere dag?”

Onthaasten tijdens een 3-daags verblijf op de Veluwe. Voor beginnende of net al ervaren Yoga beoefenaars; een niets moet alles mag weekend in een luxe B&B in Lunteren. Aankomst vrijdag vanaf 16.00 uur, vertrek zondag rond 15.00 uur. De Yoga sessie en meditaties worden geleid door mij!Je verblijft in de Boutique B&B De Gouden Wilg ligt aan de rand van de bossen met het Wekeromse Zand op loopafstand. Een fijne plek om tot rust te komen, met luxe kamers, met elk eigen sanitair. klik hier voor de website. Als één van de eerste gasten verbleven mijn vriend en ik in De Gouden Wilg. Zo ontstond het idee om samen een Yoga-weekend te organiseren. Nadat ik afgelopen oktober mijn eigen bedrijf ben begonnen en de ene na de andere opleiding afrond op Yoga gebied, is dit een droom die uitkomt!Tijdens dit weekend zal ik veel van mijn kennis rondom Yoga maar ook rondom leefstijl met jullie delen. Yoga betekent niet alleen maar poses beoefenen, het gaat veel verder. Yoga betekend verlichting, lichamelijk en geestelijk. Tijdens dit weekend zorgen we ervoor dat je voldoende tot rust gaat komen.

Het is alweer even geleden dat ik een blog heb geschreven. Dit had meerdere redenen.

‘Het perfecte dieet’, ‘het perfecte sportschema’ en ‘de perfecte leefstijl’ zijn titels die ik vaak voorbij zie komen.Mijn grootste geheim om de perfecte leefstijl te krijgen is dat er geen perfecte leefstijl is.Het begint bij een gezonde mindset.Tijdens de periode van mijn eetstoornis was ik bang voor veranderingen. Ik was bang om ongezond te worden, om mijn vaste patroon kwijt te raken en om aan te komen. Wat ik vergat was dat mijn vaste patronen op dat moment ook niet gezond waren en dat het leven niet draait om het getal op de weegschaal. We willen allemaal fit zijn, goed in onze vel zitten en gezond eten. Maar wat is fit zijn? Wat is goed in je vel zitten? En wat is gezond eten? Betekent fit zijn dat je een afgetraind lichaam hebt? Vier keer per week ijzer van de vloer tilt en sociale afspraken afzegt om te gaan hardlopen? Betekent goed in je vel zitten dat je alles hebt wat je wilt? Een goed betaalde baan hebt? Een mooie auto hebt en dat alles precies zo loopt als dat jij had gepland?  En betekent gezond eten dat je iedere dag 300 gram groenten en fruit eet en genoeg eiwitten en dat je hier dat niet van afwijkt, want dat is ongezond? Graag praat ik uit eigen ervaring en ook nu weer kan ik je vertellen dat bovengenoemde dingen misschien het ideaal plaatje lijken, maar dat ze dat voor mij zeker niet zijn. Een afgetraind lichaam maakt je niet persé fit. Als je alles hebt wat je wilt, zit je niet persé lekker in je vel en iedere dag hetzelfde eten is ook niet gezond. Rond 2017 had ik mijn draai helemaal gevonden, dacht ik. Ik gaf sportlessen en eindelijk durfde ik veel te eten. Dat deed ik omdat ik merkte dat dit mijn sportprestaties verbeterde. Vier keer per week stond ik minimaal 1,5 uur in de sportschool en at ik meer dan de gemiddelde vrouw. Iedereen had respect voor me. ‘From weak to strong’, daar leek het op en natuurlijk kan ik onwijs trots zijn op het feit wat ik in die periode voor elkaar had gekregen. Maar ik was nog steeds niet gelukkig. Wat niemand zag en kon zien, was dat ik altijd moe was, last had van blessures waar ik niet naar luisterde en mijn hele week draaide om mijn ‘gezonde leefstijl’. Ik zag er heel erg fit uit, maar was ik ook echt zo fit? Een burn-out lag op de loer, hoe kon dit nou… Ik was toch zo fit?Na een rondreis door Azië van vier maanden, wat op dat moment de beste keuze was om afstand te nemen van mijn ‘gezonde leefstijl’, maakte ik opnieuw dezelfde fout. Bij thuiskomst begon ik meteen weer met fanatiek trainen en ik pakte mijn ‘gezonde’ maaltijden weer op. Alles precies als voor mijn reis. Iedere keer zei ik tegen mezelf dat het relaxte leventje wat ik in Azië had zo fijn vond, maar ik luisterde er niet naar. Ik moest weer hetzelfde gewicht liften als voorheen en ik moest er weer hetzelfde uitzien als voor de reis. Want ik moest weer fit worden.Er kwamen steeds meer blessures, waarvan ik iedere keer weer zei dat het wel meeviel. Ook kreeg ik er een onwijs interessante, maar pittige baan bij voor iemand van 21 jaar. Als personal coach trainde ik op een gegeven moment 35 mensen per week, met allemaal een ander verhaal.  Mijn met ‘gezonde leefstijl’ kon ik ze precies vertellen wat ze wel en niet moesten doen om gewicht te verliezen en hun doelen te bereiken. Soms werkte ik tien uur per dag en daarnaast moest ik natuurlijk wel gezond eten en zelf ook nog trainen. De tweede burn-out stond voor de deur en dit kwam ‘simpelweg’ doordat ik de lat veel te hoog legde voor mezelf en ik teveel moest van mezelf. Deze baan was een droom die uitkwam! Het betaalde goed en ik kon mijn passie overbrengen. Maar in realiteit niet hetzelfde als in mijn droom.‘Sporten geeft ontspanning’ was mijn excuus. Maar de waarheid was dat als ik een dag niet ging sporten, ik onrustig werd doordat ik afweek van mijn vaste (zogenaamd) gezonde leefstijl.Begin 2019 ging ik weer op rondreis door Azië en deze keer had ik een doel. Ik was altijd al erg geïnteresseerd in Yoga en ik deed het ook regelmatig. Maar eigenlijk deed ik het alleen vanwege het fysieke gedeelte, naast al mijn trainingen. Aan het begin van mijn reis van zeven maanden deed ik in Thailand mijn 200 uurs Yoga teacher training. Dit was onwijs pittig, wat je niet verbaast waarschijnlijk, want ik hou ervan om de lat hoog te leggen voor mezelf. Deze keer was het alleen anders... Het was zwaar om een manier dat ik eindelijk de realiteit onder ogen kreeg. Het heeft mijn kijk op het leven veranderd. Ik vond eindelijk rust en het was het begin van een heel belangrijk nieuw hoofdstuk in mijn leven. Op dat moment begon ik te beseffen dat fit zijn, lekker in je vel zitten en gezond eten niks te maken heeft met ‘de perfecte levensstijl die je op instagram’ voorbij ziet komen. Fit zijn, lekker in je vel zitten en gezond eten beginnen allemaal bij je eigen mindset. Je bent fit als je je fit voelt en dit kan ook als je niet vier keer per week traint, minder spullen hebt en zo nu en dan een wijntje drinkt en een pizza eet. Altijd zei ik dat Yin Yoga niks voor mij is, omdat stil zitten niks voor mij is. Wie hield ik hier voor de gek? Het is waar dat ik heel erg gelukkig word van trainen en intense vormen van Yoga, maar alles met balans. En dat is de reden dat ik net ben begonnen met mijn volgende Yoga opleiding: 50 uur Yin Yoga. Het lukt me steeds beter om toe te geven dat ik het rustige toch wel heel fijn vind. Steeds vaker gun ik mezelf de tijd om echt te ontspannen. Steeds vaker kies ik voor waar mijn lichaam op dat moment om vraagt. Steeds beter leer ik mezelf kennen en daardoor train ik op het moment twee keer per week, vooral met eigen lichaamsgewicht en voor de rest hou ik het bij (Yin) Yoga. Mijn lichaam verandert. Mijn lichaam begint eindelijk weer gezond te worden, zoals een vrouwenlichaam hoort te werken. Juist doordat ik afwijk van die ‘perfecte leefstijl’ en ook dagelijks snoep.Dit noem ik fit. * Wil je meer weten over Yin Yoga? Op de website waar ik nu mijn opleiding volg vertellen ze er veel over.

NIETS!“Je website ziet er echt super uit!”“Je diensten zijn onwijs goed, het gaat zeker een succes worden!”“Je bent een inspiratie en voorbeeld voor velen.”“Je bent nog zo jong en toch al zoveel levenservaring, echt een topper!”“Dankjewel, Nancy dat je me zo goede raad kan geven, ik heb er echt wat aan.”Dit zijn complimenten die ik het afgelopen jaar onwijs veel heb gekregen. En nog steeds krijg ik een van deze complimenten wel dagelijks. Mijn eigen bedrijf starten… Ik had (en heb) er zoveel vertrouwen in. Vol energie maakte ik een plan. Eerst zou ik aan mijn website beginnen, om mijn verhaal met jullie te kunnen delen. Mijn rugzak vol levenservaring langzaam uitpakken, om mensen duidelijk te maken dat het allemaal niet gek is wat er in je hoofd omgaat. Om meer duidelijkheid te geven over een psychische ziekte en om mensen te inspireren met momenten waarop ik, soms letterlijk, moest vechten om te overleven. Stiekem was ik de hele situatie een beetje dankbaar. Omdat ik nu eindelijk de tijd had om mijn droom, een eigen blog beginnen, echt uit te laten komen. Ik bleef positief over de hele situatie en als er nieuwe maatregelen genomen werden, stelde ik mijn doelen een klein beetje bij. Mijn eigen bedrijf startte in oktober 2020. Dit was een hele happening voor mij! Spannend, trots, zin om mijn passie over te brengen, enthousiasme… Zoveel emoties gierden door mijn lijf. Zoveel goede ideeën. Mijn eigen bedrijfskleding, een fotoshoot, een eigen programma ontwikkelen, mijn website nog mooier maken, mensen kunnen helpen, inspireren, motiveren… Ja, al mijn dromen en doelen staan als een huis. Eindelijk sta ik 100 procent achter mijn eigen werk. Ik weet zeker dat ik het kan, dat het mensen gaat helpen en dat mijn diensten niet onderdoen aan gelijkgestemde coaches. Iedereen laat het me ook weten: “Nancy, je doet het zo goed! Heel veel succes!” En natuurlijk vind ik dit fijn om te horen. Maar… waar is de actie? Wat doe ik anders dan alle andere coaches om mij heen, waarvan ik iedere keer weer te horen krijg dat ze ‘scoren’? En natuurlijk moet ik het de tijd geven. Ondanks dat de huidige maatregelingen ervoor zorgen dat ik nu echt in de financiële moeilijkheden kom, ik geef het de tijd. Het is echt niet zo dat alles helemaal stilstaat. Van ieder uurtje dat ik mijn passie over mag brengen geniet ik voor de volle 100 procent. Maar ook zijn er soms momenten dat ik het allemaal niet meer zie zitten. Dan huil ik en is mijn motivatie even weg. En soms vraag ik me af waar ik het allemaal voor doe. Maar dit is mijn droom! Mijn eigen bedrijf, (privé) yogalessen geven, personal trainer zijn en mensen coachen. En dus geef ik het de tijd.

GeweldloosheidWaarheidNiet stelen Zelfbeheersing Hebzuchtloosheid PuurheidTevredenheidZelfdisciplineZelfstudie Overgave Dit zijn de tien woorden waar ik voor leef en ik zal jullie een kleine toelichting geven… Het zijn de Yamas en Niyamas. De eerste twee stappen van het achtvoudige Yogapad. De bovenste vijf woorden zijn in feite de richtlijnen die ik gebruik over hoe ik me wil opstellen tegen de rest van de wereld. De onderste vijf woorden zijn er voor mezelf; hoe ik me wil opstellen tegenover mezelf. Yamas

Misschien is het je opgevallen dat ik vorige week geen blog heb geplaatst? En er was afgelopen dinsdag ook geen dagboekverhaal. Daar was een ‘simpele’ reden voor: ik had gewoon even geen motivatie en energie. Mijn hoofd stond er niet naar. Het gaat (mentaal) heel erg goed met me en er gebeuren veel leuke dingen. Alleen heb ik, vooral in de winter, er soms ‘moeite’ mee om mijn energie te verdelen. Als kind zat mijn hoofdhuid vol met Psoriasis. Ook had ik kleine plekjes op mijn ellebogen, armen en knieën. Hier schaamde ik me erg voor en soms kon ik niet slapen van de jeuk en de pijn. Soms wilde en kon ik hierdoor niet meedoen met schoolgym. Na een aantal jaar dacht ik dat ik er zo goed als overheen was gegroeid. Op wat kleine plekjes na waar ik eigenlijk niet zoveel last van had. In april 2020 werd ik erg ziek. Koorts, keelpijn, pijn op mijn bosten alleen maar slapen… Het leek op Corona maar mijn huisarts vertelde me dat het een bijholteontsteking was. Tijdens het herstellen kreeg ik opeens heel veel en pijnlijke ontstoken wondjes over mijn hele lichaam en niet veel later zat ik helemaal onder met Psoriasis. Van mijn kruin tot aan mijn tenen. Omdat ik, door Corona, niet naar het ziekenhuis kon, heb ik er vier maanden veel last van gehad. Gelukkig werd het zomer en ik kwam er al gauw achter dat de zon het beste medicijn is tegen Psoriasis. In augustus was ik, eindelijk, bijna overal vanaf. Wel was ik bang dat het weer terug zou komen, maar hier probeerde ik niet teveel over na te denken, want dan gebeurt het juist. Helaas is deze angst toch werkelijkheid geworden. Op dit moment komt er langzaam een ‘terugval’ op gang. Nu probeer ik me dus zo rustig mogelijk te houden, zodat het hopelijk niet weer over mijn hele lichaam gaat verspreiden. Mezelf rustig houden is deze maand niet echt makkelijk, want er zijn een aantal ‘spanningen’. De leukste spanning is de verhuizing die voor de deur staat. Helaas moet er veel meer aan het huis gedaan worden dan we in eerste instantie dachten, maar we hopen tussen kerst en oud en nieuw over te zijn! Doordat ik mijn werk aan het opbouwen ben, heb ik heb geen vast ritme. Soms neem ik werk aan waar ik niet helemaal achtersta en wat daardoor uiteindelijk alleen maar nog vermoeiender is. Daar leer ik wel weer van en afgelopen week besloot ik dat ik alleen nog maar werk aanneem op drie gebieden: * Mijn eigen bedrijf (personal yoga en coaching)* Yogalessen op zzp-basis * (en zodra de Horeca weer open gaat) eventueel een paar uurtjes in een lunchroom. Dit zijn momenteel niet de makkelijkste gebieden om in te werken, maar ik wil niet weer in een burn-out terecht komen. En dus ga ik alleen nog dingen doen waar ik energie van krijg (in plaats van dat het me energie kost).  Door de kou doen mijn gewrichten (en hele lichaam) dit jaar meer pijn dan voorgaande jaren. Mijn energie is heel snel op en daardoor ben ik snel moe. Het trainen in de sportschool heb ik ingeruild voor Yoga en ik ga op zoek naar alternatieven voor sommige delen van mijn passies. Het gaat me goed af, hoe moeilijk het ook is om rust te nemen. Ik weet dat als ik niet naar mijn lichaam luister, het lichamelijk waarschijnlijk binnen een paar jaar nog ‘slechter’ gaat.Omdat ik deze ongemakken niemand toewens, zet ik graag een paar dingen op een rijtje die ik toepas voor mijn Psoriasis en gewrichtspijn (ik durf het nog geen reuma te noemen). Het is zo belangrijk om lief te zijn voor je lichaam, want je hebt er tenslotte maar één en je moet er je hele leven mee doen.* Voor de Psoriasis gebruik ik shampoo, douchegel, bodylotion met dode zeezout. Ook ga ik beginnen met het nemen van zoutbaden (in het nieuwe huis krijgen we gelukkig een bad :D ) Ik gebruik de lijn van Holland & Barrett .* Gember en Kurkuma werken ontstekingsremmend, wat goed is voor de gewrichten. Interessant artikel hierover. * Met magnesiumolie smeer ik mijn lichaam in. Het prikt korts heel erg op de Psoriasis, maar daarna jeukt het een stuk minder. Ook is magnesium goed voor de spieren en ik merk dat ik de dag erna minder vermoeid opsta. Ik slik geen magnesiumpillen omdat mijn darmen daar niet tegen kunnen. * Hot Yoga vind ik heel erg fijn om minimaal één keer per week te doen. De zaal waar de les in wordt gegeven is 38 graden. Dat doen mijn spieren en gewrichten heel erg goed.

Ademhalingsoefening

Laat ik beginnen met de grootste lessen die ik dit jaar heb geleerd: - Laat de controle los. Plannen op lange termijn heeft geen zin. - Doe het gewoon. Ga ervoor en je wordt vanzelf meegenomen in de flow van het leven. - Speel in op de situatie. Zie het leven als een spel en neem niks te serieus. - Liefde is het belangrijkste in de wereld. Ik herinner me nog heel goed hoe ik me voelde toen we in maart te horen kregen dat we drie weken niet naar het werk mochten. Ik had een video-call met een collega en ik vertelde hem dat ik drie hele weken wel erg lang vond. Drie weken geen lessen geven, het voelde als een straf! En natuurlijk was daar weer de angst.Mijn collega vertelde me dat die drie weken zo voorbij zouden zijn en dat ik gebruik moest maken van de situatie om mezelf weer op te laden. In die periode ging het niet zo goed, er waren een heleboel dingen die ik nog moest verwerken, maar ik zat ik een zogenaamde ‘fight or flight’ fase. En toch bleef ik doorgaan… zodat ik niet hoefde te voelen.Dat was ook precies de reden waarom ik die drie weken zo lang vond. Natuurlijk wist ik dat het goed voor me zou zijn om even stil te staan. En waar ik zo bang voor was (en wat ik wilde ontwijken) gebeurde…Huilen, gevoelens, eenzaamheid, leegte, gemis… Alles kwam eruit. En toen werk ik ziek, heel ziek. Alle spanning spoelde langzaam mijn lichaam uit. Eindelijk gaf ik mezelf de ruimte om alles te verwerken. Maar daar moest ik eerst weer heel diep voor gaan. Na het hele diepe geval, werk het wel beter. Die drie weken zijn inmiddels al bijna negen maanden geworden en één ding is zeker: we zijn er voorlopig nog niet klaar mee. Afgelopen dinsdag, na de persconferentie en dus het nieuws ‘twee weken geen groepslessen’, voelde ik me weer even precies hetzelfde als in maart. Ik voelde onmacht, angst en boosheid. Nu met nog meer gevoelens. Want… Hoe krijg ik het toch steeds weer voor elkaar om precies dat te gaan doen, wat ze me niet veel later weer verbieden? Jep… ik heb 1,5 uur lang huilend in de armen van mijn vriend gelegen. Ik heb me laten troosten en ik was het allemaal gewoon even kwijt. Begin van de intelligente lockdown: ik werkte in de bedrijfsfitness, maar toen was er geen werk meer en werd mijn contract niet verlengd. September: ik startte met werken bij een lunchroom. MEGA LEUK!!! Anderhalve maand later moesten ze (weer) sluiten en was er geen werk meer voor mij.1 november: ik startte als zzp’er. Ik kon gelijk beginnen: Yogalessen geven in een sportschool. Drie dagen later werden de maatregelen aangescherpt en werden groepslessen verboden. En toen, na anderhalf uur verdrietig zijn, kwam er veel gedachten bij me op: